In 2001 werd mijn man getroffen door drie herseninfarcten. Dan staat de wereld voor jou en je gezin plotseling helemaal stil. Een periode van revalideren gaat dan beginnen en als partner ga je op zoek naar informatie en rijst de vraag: ”Hoe moet dat nu verder”. Al gauw besef je, hij word nooit meer mijn man van vóór de CVA. 

​

We gingen op zoek naar lotgenoten en kwamen uit bij patiëntenvereniging Samen Verder. Hier werden twee keer per maand lotgenoot avonden georganiseerd voor mensen met een CVA.

Voor het grootste gedeelte bestond deze groep uit ouderen. Je verliest na een zo’n heftige gebeurtenis, als deze, heel veel vrienden, puur door onbegrip. Bij lotgenoten die je begrijpen, worden weer nieuwe vriendschappen gesloten. Toen mijn man na een lang ziekbed in 2007 overleed, bleef ik actief als vrijwilligster, maar diep in mijn hart wilde ik iets betekenen voor jonge mensen met een nah. 

​

Op een bijeenkomst van het Brein Café kwam in gesprek met Bianca Teeuwen, onze huidige voorzitster. Ook zij heeft een N.A.H en was op zoek naar lotgenotencontacten voor jongeren. Met hulp van MEE, SGL en Samen Verder zijn we in 2013 gestart met de voorbereidingen voor het opstarten van een Breincafé voor jonge mensen in de leeftijd van 18 tot 45 jaar. Een jaar later was het dan eindelijk zo ver: Stichting Breintrein opende in Januari 2014 haar deuren.

​

Marlies Franssen